صاحل الامر

​صدای عشق است که امشب از دیار توس عالم‌گیر شده، شمس ‌الشموس دیار ایران زمین است و قبله حاجات دل ‌های نگران… 

غریب‌الغرباست اما غربت خاکی تمام زائرانش را به گوشه چشمی می‌‌زداید. 
انیس‌النفوس است و شاه خراسان؛ اما پادشاهی می‌کند دل‌ های غبار گرفته را و امید می‌ بخشد چشم‌ های بارانی به ضریح دوخته را… 
هم او که زیارتش «حج فقرا» است و حریمش حرمت بخش دست‌های خالی به آسمان گشوده!