شمسالشموس جهان!
13 تیر 1399 توسط سميه ديدكام
خورشید وجودت را بر دلهای غبار گرفته ما بتابان و گَرد سیاهی را از آن پاک نما تا آینهٔ تمام نمای رحمت و کرامتت را لمس کنیم.دل تنها به شوق زيارت توست که اوج مى گيرد و دیده تنها به لطف حرمت نگاهت جلا میگیرد.
هشتمين نور کرامتی که با گوشه چشمی، قلبمان را به آمین دعایت صیقل می دهی!
پنجره فولادت همان ضریحی است که عشق را معنا مى كند و سقا خانه ات محفل عشاقی است که گره در نگاه تو بستهاند دل به زيارت تو اوج مى گيرد.