صاحل الامر

​📚 #معرفی_کتاب | نگاهی به دو اثر «روزهای بی‌آینه» و «۶۴۱۰ روز تنهایی»

👈 ۶۴۱۰ روز تنهایی، ۱۸ سال صبر؛ روایت زنی که جنگ را در دلش نگاه داشت

🖼نوزدهم مرداد سال ۸۸ سالروز شهادت حسین لشگری، خلبان آزاده با ۶۴۱۰ روز اسارت است. به همین مناسبت بخش کتاب KHAMENEI.IR به معرفی دو اثر درباره زندگینامه این آزاده سرفراز می‌پردازد.👇

🔹 ادبیات دفاع مقدس همواره یکی از شاخص‌ترین و غنی‌ترین شاخه‌های ادبیات معاصر ایران بوده است. این ادبیات غالباً با خاطرات رزمندگان و صحنه‌های میدان جنگ تداعی می‌شود، اما نقش زنان در این دوره تاریخی، به ویژه در پایداری خانواده و جامعه، کمتر بازتاب یافته است. 

🔹 دو اثر برجسته «روزهای بی‌آینه» به قلم گلستان جعفریان و مجموعه شعر «۶۴۱۰ روز تنهایی» از پونه نیکوی، به طور ویژه بر نقش زنان در دوران دفاع مقدس تمرکز کرده‌اند و تصویری زنده و ملموس از مقاومت و صبوری زنان ارائه می‌دهند.

🔹 «روزهای بی‌آینه» حاصل گفت‌وگوهای مستند و جامع گلستان جعفریان با منیژه لشگری، همسر سرلشکر خلبان حسین لشگری است که بیش از ۱۸ سال در انتظار بازگشت همسر اسیرش به سر برد. کتاب از زبان منیژه روایت می‌شود و به خاطر این روایت اول‌شخص، بسیار صمیمی و مؤثر است. این کتاب میزان صبوری، مقاومت و پایداری منیژه لشگری را نشان می‌دهد.

🔹 مجموعه شعر «۶۴۱۰ روز تنهایی» به قلم پونه نیکوی، زبانی متفاوت در روایت زنان جنگ است. در دهه هفتاد ویدئویی منتشر شد که لحظه دیدار سردار آزاده حسین لشگری با خانواده‌اش را پس از حدود ۱۵ سال جدایی نشان می‌داد. شهید لشگری در بازگشت خود یادآوری کرده بود که پسرش علی، زمانی که اسیر شده بود چهار ماهه بود و دندان نداشت، اما حالا دانشجوی دندانپزشکی است. پونه نیکوی مجموعه شعر «۶۴۱۰ روز تنهایی» را با الهام از همین ماجرا سرود.

🔹 هر دو اثر، «روزهای بی‌آینه» و «۶۴۱۰ روز تنهایی» تصویری چندوجهی از مقاومت زنان در جنگ را ترسیم می‌کنند؛ مقاومتی که فراتر از میدان نبرد است و در قلب خانواده، در دل تنهایی‌ها و دشواری‌ها ریشه دارد.