صاحل الامر

​امام رضا از پیامبر- صلوات الله وسلامه علیهما- نقل می کنند که :«مَن إستذلَّ مؤمناً أو حقره لفقره و قله ذات یده شهرّه الله یوم القیامه ثم یفضیحه»؛ هر کس مؤمنی را خوار سازد یا به خاطر تهیدستی و ناتوانی اش کوچک شمارد، خداوند او را در قیامت به همگان معرفی می کند، آن گاه رسوایش می سازد.

هم چنین فرمودند:

«مَن آذی مؤمنا بغیر حق فکانما هدم مکّه و البیت المعور عشره مرات و کانما قتل الف ملک من المقرّبین»؛ آن گاه که بدون حق مؤمنی را برنجاند، مانند این است که خانه کعبه و بیت المعمور را ده بار ویران کرده باشد. (مستدرک الوسائل:کتاب حج، باب 135.)

و مثل این است که هزار ملک از ملائکه مقرب الهی را به قتل رسانده باشد. چنین کسی در واقع حرم حقیقی خدای را – که هزارن بار از خانه خشتی و گلی منسوب به او برتر و عزیزتر است- ویران کرده است. چنین کسی به آزار کسی پرداخته است که قبله همۀ عالم و مسجود آسمانیان است.

“ای کاش تلنگری باشد برای مومنان نزدیکمان که راحت دل می شکنند.”