صاحل الامر

روزها می گذرند

شب ما با ستارهٰبی ستاره می آیندومی روندومن

پیر تر وپیرتر وصندلی چرخدارم

این همدم وفادارم فرسوده تر میشود

اینجا ٰکجای زمین است

که این چرخ می چرخد

آب ٰهواٰخاکٰ درخت راخوب می فهمم

تنفس من هم آغازی شاد داشته

ودست وپاها وچشم هایم

روزگاری …

ای آدم.