صاحل الامر

​قرآن کریم

آية 286 سورة البقرة

﴿لَا يُكَلِّفُ اللَّهُ نَفْسًا إِلَّا وُسْعَهَا ۚ لَهَا مَا كَسَبَتْ وَعَلَيْهَا مَا اكْتَسَبَتْ ۗ رَبَّنَا لَا تُؤَاخِذْنَا إِن نَّسِينَا أَوْ أَخْطَأْنَا ۚ رَبَّنَا وَلَا تَحْمِلْ عَلَيْنَا إِصْرًا كَمَا حَمَلْتَهُ عَلَى الَّذِينَ مِن قَبْلِنَا ۚ رَبَّنَا وَلَا تُحَمِّلْنَا مَا لَا طَاقَةَ لَنَا بِهِ ۖ وَاعْفُ عَنَّا وَاغْفِرْ لَنَا وَارْحَمْنَا ۚ أَنتَ مَوْلَانَا فَانصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْكَافِرِينَ﴾

خدا هيچ كس را جز به اندازه طاقتش مكلّف نمى‌كند. نيكيهاى هر كس از آن خود اوست و بديهايش از آن خود اوست. اى پروردگار ما، اگر فراموش كرده‌ايم يا خطايى كرده‌ايم، ما را بازخواست مكن. اى پروردگار ما، آن گونه كه بر امّتهاى پيش از ما تكليف گران نهادى، تكليف گران بر ما منه و آنچه را كه طاقت آن نداريم، بر ما تكليف مكن. گناه ما ببخش و ما را بيامرز و بر ما رحمت آور. تو مولاى ما هستى. پس ما را بر گروه كافران پيروز گردان.

تفسیر آیه 286 سوره بقره مختصر

الله هیچ‌کس را جز به اعمالی که در توانش است مکلف نمی‌کند؛ زیرا دین الله بر آسانی استوار است و مشقتی در آن نیست، پس هرکس خیری کسب کرده باشد، ثواب عملش بدون اینکه ذره‌ای از آن کاسته شود برای اوست، و هرکس بدی‌ای کسب کرده باشد، مجازات گناهی که کسب کرده برایش است و دیگری بار گناه او را به دوش نمی‌کشد. و رسولان و مؤمنان گفتند: پروردگارا اگر بدون قصد، در رفتار یا گفتار فراموش یا اشتباه کردیم، ما را مجازات نکن، پروردگارا ما را به آنچه بر ما دشوار است و توانش را نداریم مکلف نفرما، چنان‌که کسانی را که پیش از ما بودند مانند یهودیان، برای مجازات ستم‌شان، مکلف کردی، و اوامر و نواهی‌ای را که بر ما دشوار است و توانش را نداریم بر ما تحمیل نکن، و از گناهان‌مان درگذر، و ما را بیامرز، و به فضل خویش بر ما رحم فرما، که تو سرپرست و یاور ما هستی، پس ما را بر گروه کافران پیروز گردان.

​🔹يا أَبَا الْحَسَنِ يا عَلِىَّ بْنَ مُوسى أَيُّهَا الرِّضا يَا بْنَ رَسُولِ اللّهِ يا حُجَّةَ اللّهِ عَلى خَلْقِهِ يا سَيِّدَنا وَمَوْلينا إِنّا تَوَجَّهْنا وَاسْتشْفَعْنا وَتَوَسَّلْنا بِكَ اِلَى اللّهِ وَقَدَّمْناكَ بَيْنَ يَدَىْ حاجاتِنا يا وَجيهاً عِنْدَ اللّهِ اِشْفَعْ لَنا عِنْدَ اللّهِ

🔸ای ابا الحسن‌ای علی بن موسی،‌ای رضا،‌ای فرزند فرستاده خدا،‌ای حجّت خدا بر بندگان‌ای آقا و مولای ما به تو روی آوردیم و تو را واسطه قرار دادیم و به سوی خدا به تو توسّل جستیم و تو را پیش روی حاجاتمان نهادیم،‌ای آبرومند نزد خدا، برای ما نزد خدا شفاعت کن.

📗فرازی از دعای توسل

🏴شهادت هشتمین نور ولایت امام رضا علیه السلام تسلیت باد🏴

#امام_رضا(ع)

#ماه_صفر

#شهادت_امام_رضا(ع)

#دعای_توسل

​امشب افلاکیان هم با اهل زمین همدرد شده و حزن و اندوهِ غریب خراسان را در شهادتی مظلومانه به ماتم نشسته‌اند.

امشب نه تنها خیابان‌های خراسان و توس که تمام رگ‌های ارادتمند و حاجتمند به صحن و سرای پرکرامت رضوی نیز به پنجره فولاد و سقاخانه گره خورده است.

امشب عرشیان بلندای روحِ هشتمین ستاره‏‌ی آسمان فیروزه و لبخند را در آغوش خواهند کشید و زمینیان با حسرت از چنین شهادت جانسوزی تا قیامت سنگفرش حرمش را، با نجوای خود به تکرار برسانند.

امام صادق(ع) فرمود:«نوه‌ام در سرزمین خراسان، در شهری که به آن طوس گفته می‌شود، کشته می‌گردد. کسی که او را زیارت کند، درحالی‌که عارف به حق او باشد، من روز قیامت دست او را می‌گیرم و او را وارد بهشت می‌کنم.

براستی که رضا(ع)، آرامش و سکینه‌ی دل‏های زخمی و بی‏قراری است که طنین ناله‏‌هایشان، در جان ضریح و صحن‌ها می‌پیچد تا با گوشه چشم او التیام را به تجسم برساند و بر لب‌های پر از زمزمه زائران، مُهر آمین بنشاند و به دل‌های رضوی برات بهشت بدهد.

همانگونه که حضرت عبدالعظیم حسنی فرمود: از امام جواد(ع) شنیدم که می‌فرمود: «هیچ کس پدرم را زیارت نمی‌کند و صدمه‌ای از باران و سرما و گرما به او نمی‌رسد، مگر اینکه خداوند بدن او را بر آتش جهنم حرام می‌کند». 

یا امام رضا(ع)

تو به معنای تام کلمه رئوفی؛ پس به عمق رأفت و عطوفت هاشمی‌ات دل‌های دخیل شده به پنجره فولادت را کبریایی کن…

شهادت خوان نعمت ایران زمین علی‌بن موسی الرضا (ع) تسلیت باد.

گاهی موانعی با یک بار مشهد رفتن از سر ما برداشته می‌شوند، او حجت خدا و پناه شیعه است،آسمان و زمین و آنچه بین آن دو است در اختیار امام رضا علیه السلام است.

#آیت_الله_بهجت (ره)     

#امام_رضا(ع)

#شهادت

#مشهد

#ماه_صفر

​”دلنوشته ای برای شهادت امام حسن مجتبی (ع)”

وقتی قبر مطهّرت را آنگونه غریبانه در زیر آفتاب و باران و دستخوش ستم روزگار می‌نگریم، بر آن تربت غریب، آن خانه درهم شکسته تنها مانده در آفتابِ خاموش بقیع، ـ که فریادگر تمامی قرون و رسوا کننده همه ملحدان است ـ جگرهامان در شعله‌های حزن و خشم می‌لرزد و سینه‌هامان از آن همه غربت و خاموشی، غمگسار می‌شود.

کیست که خاک مقدست را آنگونه بنگرد و تحمل آن همه درد و رنج را داشته باشد. آن کیست که گنجینه آرزوها و کانون محبتش را در غربت بقیع چنین به یغما رفته ببیند و دامن صبرش از دست نرود و شانه‌های تحملش درهم نشکند و دل دردمندش ننالد و چشم خون پالایش نگرید.