صاحل الامر

​–

🎯 درس اصلی: مؤمن واقعی، کسیه که در هر شرایطی، طرف حق و عدالته؛ حتی اگه به ضرر خودش یا نزدیکاش باشه.

✅ این یعنی چی؟

با توجه به تفسیرها، می‌تونیم این آموزه‌ها رو از آیه استخراج کنیم:

1. عدالت‌محوری جزو ایمان واقعی‌ست

مؤمن بودن فقط به نماز و روزه نیست؛ عدالت‌محوری جزو ایمانِ عملیه.

👉 «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُونُوا قَوَّامِينَ بِالْقِسْطِ»

2. هیچ‌کس نباید برای ثروت یا فقر کسی، در داوری و شهادت ملاحظه‌کاری کنه

فقیر دلسوزی نمی‌خواد، غنی هم رعب و احترام بی‌جا نمی‌خواد.

👉 «إِنْ يَكُنْ غَنِيًّا أَوْ فَقِيرًا فَاللَّهُ أَوْلَىٰ بِهِمَا»

3. حق، از خود آدم هم بالاتره!

اگر قراره حرف حقی بزنی که به ضرر خودت یا مادرت یا خواهرت تموم میشه، بزن!

👉 «وَلَوْ عَلَىٰ أَنْفُسِكُمْ أَوِ الْوَالِدَيْنَ وَالْأَقْرَبِينَ»

4. پیروی از هوای نفس یعنی مرگ عدالت

حس ترحم، تعصب، طمع، ترس یا رودربایستی، همشون شکل‌های مختلف هوای نفس‌اند.

👉 «فَلَا تَتَّبِعُوا الْهَوَىٰ أَنْ تَعْدِلُوا»

5. تحریف یا فرار از حقیقت، از چشم خدا پنهون نمی‌مونه

اگه حق رو بدونی ولی به‌خاطر منافع شخصی، ساکت بمونی یا تحریفش کنی، خدا می‌بینه.

👉 «فَإِنَّ اللَّهَ كَانَ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرًا»

💡 نتیجه و پیام کاربردی:

تو خانواده، مدرسه، اداره یا حتی فضای مجازی، وقتی بین دو نفر دعوا یا اختلافی پیش میاد، همیشه سعی کن بی‌طرف و حق‌محور باشی، نه طرف‌دار رفیق، قوم‌وخویش، یا مظلوم‌نمایی!

گاهی گفتن حقیقت ممکنه گرون تموم بشه، اما آدم مؤمن، با خدا معامله می‌کنه، نه با منافع آنی.

🌼 #عزادارى_و_نماز_جماعت

 ❓نماز جماعت اول وقت مهم‌تره يا ادامه‌ عزادارى امام حسين(علیه‌السلام)؟

📚 آیات عظام امام خمینی، خامنه‌ای، بهجت، تبریزی، سیستانی، صافی، فاضل، مکارم، نوری و وحید: 

📝نماز جماعت مهم‌تره؛ همون‌طورى كه امام حسين(علیه‌السلام) در ظهر عاشورا نماز رو خوندن، پيروان اهل‌بيت(علیهم‌السلام) هم بهتره سعى كنن تا جایی كه ممكنه، نمازها رو اول وقت و به جماعت بخونن؛ چون هدف اصلی از همه این تلاش‌ها، حتى شهادت ائمه‌(عليهم‌السلام) و فرزندان و یاران اون‌ها، برپاداشتن دين بوده كه در رأس اونها هم بعد از معرفت خدا، نمازه.

🔺فاضل، جامع‌المسائل، ج۱، س۲۱۷۶و ۲۱۷۷؛ نورى، استفتائات، ج۲، س۵۹۹؛ دفتر: همه‌ مراجع.

🍃📿

🌸 #مسافرت_در_محرم 

🏴 آیا مسافرت در محرّم مکروهه؟ اگه سفر زیارتی باشه، چطور؟

☑️ پاسخ

رفتن به مسافرت، اگه همراه با معصیت یا بی‌احترامی به حضرت سیدالشهدا (علیه‌السلام) نباشه، اشکال نداره.

🔺 مرکز ملی پاسخ‌گویی به سؤالات شرعی.

🍃📿

⁣⁣⁣⁣💚 #زیارت_یا_صدقه

🧔🏻 شوکت جان! آقای نظری میگه به جای کربلا و مکه پولشو بدیم فقرا، ثوابش بیشتره! نظرته؟ 😟

🧕 نه اکبرم، این چه حرفیه؟ هر چی جای خودش، کمک به دیگران خوبه، اما جای حج و زیارت رو نمی گیره🧐

✨ ببین اهل بیت چی می گن: ✨

1️⃣ پیامبر(ص) به کسی که نتونسته بود حج به جا بیاره فرمودن اگه کوه ابوقبیس (نزدیک مکه) طلا بشه و انفاق کنی، ثواب حج از دست رفته جبران نمی‌شه! 🤯 

امام خمینی(ره) هم گفتن حج مستحبی ثوابش از صدقه دادن پول حج بیشتره.

2️⃣ حالا ببینید ثواب زیارت امام حسین (ع) چیه: امام صادق(ع) فرمودن هرکی با معرفت و فروتنی آقا رو زیارت کنه، براش ثواب هزار حج و هزار عمره همراه با پیامبر(ص) یا جانشینشون نوشته می‌شه! 😭❤️

🔸تجربه هم نشون داده که حال و هوای حج و زیارت توجه انسان رو به سیره اهل بیت در کمک به فقرا افزایش میده.

📚 مصباح الهدی، ج ۱، ص ۳۷۱ و ۳۶۹ (آیت‌الله وحید)؛ تحریرالوسیله، ج۲، ص ۱۷۳ (امام خمینی).

 🍃📿

​همراه با قرآن 

آیه 55 سوره اعراف

ادْعُوا رَبَّكُمْ تَضَرُّعًا وَخُفْيَةً ۚ إِنَّهُ لَا يُحِبُّ الْمُعْتَدِينَ

پروردگارتان را از روی فروتنی و زاری و مخفیانه بخوانید [و از آداب و شرایط دعا تجاوز نکنید]؛ یقیناً خدا متجاوزان را دوست ندارد.

ترجمه (مکارم شیرازی)

خدای خود را به تضرع و زاری و نهانی (به صدای آهسته که به اخلاص نزدیک است) بخوانید (و از اندازه مگذرید) که خدا هرگز متجاوزان را دوست نمی‌دارد.

معانی کلمات آیه

تضرعا: تضرع: تذلل و خود كم بينى. (زارى).

خفيه: به ضم اول، مصدر است به معنى پنهانى.

معتدين: عدو، اعتداء: تجاوز. معتد: متجاوز، جمع آن معتدون است.[۱]

تفسیر نور (محسن قرائتی)

ادْعُوا رَبَّكُمْ تَضَرُّعاً وَ خُفْيَةً إِنَّهُ لا يُحِبُّ الْمُعْتَدِينَ «55»

پروردگارتان را با تضرّع و پنهانى بخوانيد، قطعاً او تجاوزگران را دوست ندارد.

نکته ها

پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله در سفرى بعضى اصحاب را ديدند كه با فرياد دعا مى‌كنند، حضرت فرمودند: «آرام دعا كنيد». «1» حضرت زكريّا نيز خداوند را در پنهانى و با اخلاص ندا مى‌كرد. «نادى‌ رَبَّهُ نِداءً خَفِيًّا» «2» زيرا نشانه‌ى ادب است چنانكه خداوند به مؤمنان مى‌فرمايد:

بلندتر از صداى پيامبربا او سخن نگوييد. «لا تَرْفَعُوا أَصْواتَكُمْ فَوْقَ صَوْتِ النَّبِيِّ وَ لا تَجْهَرُوا لَهُ بِالْقَوْلِ كَجَهْرِ بَعْضِكُمْ لِبَعْضٍ» «3» وممكن است صداى بلند در عبادت ونيايش، زمينه‌ساز تظاهر و ريا باشد.

تضرّع و ناله در دعا، نشانه‌ى توجّه انسان به كمبودها و نيازهاى خود و عامل شكستن غرور و خودخواهى است. زيرا آنكه خود را قوى و غنى بداند، در برابر هيچ كس ناله و درخواستى ندارد.

«1». تفاسير مجمع‌البيان و كبير فخررازى.

«2». مريم، 3.

«3». حجرات، 2.

جلد 3 - صفحه 82

امام صادق عليه السلام فرمود: «تضرّع در دعا، دستان را به طرف آسمان بلند كردن و دعا نمودن است»، «1» پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله نيز چنين دعا مى‌كرد و سلمان فارسى از آن حضرت نقل كرده كه فرمود: «خداوند حيا مى‌كند دستى را كه به دعا بلند شود محروم برگرداند». «2»

پیام ها

1- پس از خداشناسى، خداپرستى لازم است. «ادْعُوا رَبَّكُمْ» در آيه‌ى قبل، خداشناسى مطرح شد، در اين آيه خداپرستى.

2- بهتر است دعا با استمداد از كلمه‌ى «ربّ» و همراه تضرّع و زارى و پنهانى باشد. «ادْعُوا رَبَّكُمْ تَضَرُّعاً وَ خُفْيَةً» دعاى پنهانى از ريا دور و به اخلاص نزديك‌تر است.

3- دعا وقتى مؤثّر است كه خالصانه و همراه با تضرّع باشد. «تَضَرُّعاً وَ خُفْيَةً»

4- با تمام وجود و با كمال خضوع خدا را بخوانيم وزبانمان نماينده همه‌ى وجود ما باشد. ادْعُوا … تَضَرُّعاً

5- گردنكشان و تجاوزكاران، از لطف و محبّت الهى محروم مى‌باشند. «إِنَّهُ لا يُحِبُّ الْمُعْتَدِينَ»

6- دعا نكردن، دعاى بى‌تضرّع و دعاى ريائى، از نمونه‌هاى سركشى و تجاوز است. «الْمُعْتَدِينَ»

«1». كافى، ج 2، ص 481.

«2». تفسير قرطبى. 

پانویس

 تفسیر احسن الحدیث، سید علی اکبر قرشی

منابع

تفسیر نور، محسن قرائتی، تهران:مركز فرهنگى درسهايى از قرآن، 1383 ش، چاپ يازدهم

اطیب البیان فی تفسیر القرآن‌، سید عبدالحسین طیب، تهران:انتشارات اسلام‌، 1378 ش‌، چاپ دوم‌

تفسیر اثنی عشری، حسین حسینی شاه عبدالعظیمی، تهران:انتشارات ميقات، 1363 ش، چاپ اول

تفسیر روان جاوید، محمد ثقفی تهرانی، تهران:انتشارات برهان، 1398 ق، چاپ سوم

برگزیده تفسیر نمونه، ناصر مکارم شیرازی و جمعي از فضلا، تنظیم احمد علی بابایی، تهران: دارالکتب اسلامیه، ۱۳۸۶ش

تفسیر راهنما، علی اکبر هاشمی رفسنجانی، قم:بوستان كتاب(انتشارات دفتر تبليغات اسلامي حوزه علميه قم)، 1386 ش‌، چاپ پنجم‌

موسسه اهل‌البیت (ع)