صاحل الامر

 همراه با قرآن 

آیه ۱۱۳ سوره هود

وَلَا تَرْكَنُوا إِلَى الَّذِينَ ظَلَمُوا فَتَمَسَّكُمُ النَّارُ وَمَا لَكُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ مِنْ أَوْلِيَاءَ ثُمَّ لَا تُنْصَرُونَ

ترجمه (مکارم شیرازی)

و (شما مؤمنان) هرگز نباید با ظالمان همدست و دوست و بدانها دلگرم باشید و گر نه آتش (کیفر آنان) در شما هم خواهد گرفت و در آن حال جز خدا هیچ دوستی نخواهید داشت و هرگز کسی یاری شما نخواهد کرد.

معانی کلمات آیه

تركنوا: ركون: آرام گرفتن به چيزى توأم با محبت و ميل .«لا تركنوا» : اعتماد نكنيد و ميل نكنيد..[۱]

تفسیر نور (محسن قرائتی)

وَ لا تَرْكَنُوا إِلَى الَّذِينَ ظَلَمُوا فَتَمَسَّكُمُ النَّارُ وَ ما لَكُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ مِنْ أَوْلِياءَ ثُمَّ لا تُنْصَرُونَ «113»

و به ستمگران تمايل وتكيه نكنيد كه آتشِ (عذاب) شما را فرا مى‌گيرد و (در اين صورت) براى شما در برابر خداوند، هيچ دوست و سرپرستى نيست، پس (از هيچ ناحيه‌اى) مورد كمك قرار نخواهيد گرفت.

نکته ها

در روايات مى‌خوانيم كه مودّت و محبّت به ظالم و اطاعت از او، از مصاديق ركون به ظالم محسوب مى‌شود. در روايتى مى‌فرمايد: به ستمگر اميدى نداشته باش، گرچه او فاميل و دوست تو باشد. «و ان كان حميما قريباً» «1» در كافى، نيز اين روايت آمده كه اگر به مقدار زمانِ دست به جيب كردن ستمگر براى بخشش، راضى به زنده بودن او باشى، ركون و تكيه بر ظالم كرده‌اى كه خدا از آن نهى نموده‌است. «2»

از آنجا كه اطاعت از اولى الامر، واجب و از سوى ديگر، ركون به ظالم حرام است، پس اولى الامر نمى‌تواند ظالم باشد، بلكه بايد معصوم نيز باشد، زيرا گناه از مصاديق ظلم به شمار می رود.

ركون و تكيه بر ظالم، آتش و عذاب خداوند را در پى دارد، پس وضعيّت خود ظالم چگونه خواهد بود؟!

پیام ها

1- هرگونه تمايل واعتماد به ستمگران داخلى وخارجى، ممنوع است. «لا تَرْكَنُوا» (ستمگران، لايق پيروى و رهبرى نيستند)

2- تكيه بر ستمگران، گناه كبيره است. (هر گناهى كه قرآن درباره‌ى آن وعده‌ى آتش داده، گناه كبيره است) لا تَرْكَنُوا … فَتَمَسَّكُمُ النَّارُ

3- به جاى تمسّك به ظالم، به خدا توكّل كنيم. «وَ ما لَكُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ مِنْ أَوْلِياءَ»

4- نتيجه‌ى تكيه بر ستمگران، غربت و تنهايى است. «ثُمَّ لا تُنْصَرُونَ»

پانویس

 تفسیر احسن الحدیث، سید علی اکبر قرشی

منابع

تفسیر نور، محسن قرائتی، تهران:مركز فرهنگى درسهايى از قرآن، 1383 ش، چاپ يازدهم

اطیب البیان فی تفسیر القرآن‌، سید عبدالحسین طیب، تهران:انتشارات اسلام‌، 1378 ش‌، چاپ دوم‌

تفسیر اثنی عشری، حسین حسینی شاه عبدالعظیمی، تهران:انتشارات ميقات، 1363 ش، چاپ اول

تفسیر روان جاوید، محمد ثقفی تهرانی، تهران:انتشارات برهان، 1398 ق، چاپ سوم

برگزیده تفسیر نمونه، ناصر مکارم شیرازی و جمعي از فضلا، تنظیم احمد علی بابایی، تهران: دارالکتب اسلامیه، ۱۳۸۶ش

تفسیر راهنما، علی اکبر هاشمی رفسنجانی، قم:بوستان كتاب(انتشارات دفتر تبليغات اسلامي حوزه علميه قم)، 1386 ش‌، چاپ پنجم‌

🍃

✨مروری است بر چند خبر در منابع قدیم درباره ولادت رسول اکرم(ص)✨

🔹تولد رسول خدا (ص‌) در روایت ابن اسحاق‌، روز دوشنبه ۱۲ ربیع الاول «عام الفیل‌»دانسته شده است‌. 

🔹این در حالی است که بر اساس محاسبه محمد حمیدالله سالروز دقیق تولد آن حضرت‌، ۱۷ ربیع الاول دانسته شده است‌. (۱)

💬قیس بن مَخْرمه گوید: من و رسول‌خدا عام الفیل به دنیا آمدیم و  برای همین جهت به ما «لِدان‌» گفته می‌شود (۲)

💫بعدها خود پیامبر (ص‌) فرمود: روز دوشنبه روزی است که من درآن متولد شدم و در آن روز مبعوث گشتم‌.(۳)

✨محل تولد پیامبر در شعبی قرار داشت که به شعب ابی‌طالب مشهور بود و در پایین ابطح در فاصله یک صد تا یک صد و پنجاه متری کعبه واقع بود. محل فعلی آن‌کتابخانه و مشهور به مولد النبی (ص‌) است و مردمان بعدها در آنجا نماز می‌گذاردند.(۴)

✳️امروز این شعب را شعب علی می‌نامند، جایی که روبروی صفا و مروه قرار دارد. همین جا بود که بنی هاشم زندگی می‌کردند و درسالهای فشار قریش نمی‌توانستند از این محل خارج شوند. ( ۵)

💬فاکهی می‌گوید مردم مکه براین باورند که این شعب از آن بنی هاشم بود که سپس به فرزندش عبدالمطلب رسید و اومیان فرزندانش تقسیم کرد و محمد (ص‌) هم حق پدرش را از آنجا داشت‌.(۶)

📜گفته‌اند که‌آن حضرت حق خود را بخشید و بیشتر یا همه شعب زمانی از عقیل بن ابی‌طالب بود.گفته‌اند که معراج پیامبر هم از شعب ابی‌طالب بوده است‌. (۷)

🌼واقدی از امام باقر (ع‌) روایت کرده است که محمد (ص‌) روز دوشنبه دهم ربیع الاول‌تولد یافته و اصحاب فیل در محرم آن سال بود که به مکه آمدند و میان آمدن اصحاب فیل و تولد حضرت ۵۵ شب فاصله بوده است‌.

🌷 ابومعشر مدنی‌، سیره نویس دیگر مدنی‌، روز تولد پیامبر را دوشنبه دوم ربیع الاول ‌دانسته است‌.

📚برخی از منابع دوازده ربیع الاول و برخی هفدهم آن ماه را روز تولد محمد (ص‌)دانسته‌اند. 

✴️در حال حاضر، اهل سنت روز دوازدهم و شیعیان هفدهم را جشن می‌گیرند. همه منابع متفق هستند که محمد (ص‌) در عام الفیل به دنیا آمده است‌.

✨آمنه می‌گوید که در وقت تولد فرزندش‌، همراه او نوری آمد که کاخها و بازارهای ‌شام را روشن کرد و من گردن شتران را در بُصْری می‌دیدم‌. 

او گفت‌: در وقت ولادت‌ فرزندم‌، گویی شهابی از من سر زد که تمام زمین را روشن کرد.

📜همچنین نقل شده است که بعد از ولادت‌، سرپوشی بر او گذاشتم‌، سرپوش به یکطرف افتاد. نگاه کردم‌، دیدم چشم گشوده و به آسمان می‌نگرد.

🌹ابن اسحاق می‌گوید: وقتی آمنه وضع حمل کرد، به عبدالمطلب که همراه برخی ازبزرگان قریش در حِجْر اسماعیل نشسته بود، پیغام فرستاد که فرزندی برای تو متولد شده‌، بیا و او را بنگر. او آمد و به غلام نگاه کرد و آمنه آنچه را که در وقت حمل دیده بود و به‌او گفته شده بود و آنچه به او در باره نامگذاری فرزندش به او دستور داده شده بود که نامش را احمد بگذار، برای عبدالمطلب بیان کرد.

☀️برای نوزاد، نام محمد و احمد و کنیه ابوالقاسم برگزیده شد. بعدها که فرزندی برای یکی از انصار به دنیا آمد، نامش را محمد گذاشت‌. دیگران گفتند که باید از پیامبر (ص‌)بپرسیم‌. وقتی پرسیدند، فرمود گذاشتن نام من بر دیگران رواست‌.

💬ابن اسحاق می‌گوید: [راویان‌] چنین می‌پندارند که عبدالمطلب او را گرفت‌، به داخل کعبه برد و در آنجا ایستاده دعا کرد و به خاطر آنچه به او اعطا گشته شکر گزاری نمود. پس از آن بچه را نزد مادرش آورد و به او داد و به دنبال دایه برای رسول خدا (ص‌) گشت‌.

✍🏻خرگوشی در شرف النبی‌ (۸) نوشته است‌: در آن وقت (وقت تولد محمد (ص‌)) قریش در قحط‌های بسیار بودند، چون آمنه حامله شد به رسول (ص‌)، آن سال را سال فتح خواندند و زمین سبز شد و درختان بارور گشتند و عبدالمطلب هر روزمی‌رفتی و طواف خانه می‌کردی و ابن عباس گفت از دلیل حمل رسول (ص‌) آن بود که‌هر چهارپایی که قریش را بود در آن سال به آواز آمد و گفتند که بار گرفتند به رسول‌(ص‌) و به خدای کعبه سوگند می‌خوردند و می‌گفتند که رسول (ص‌) امان اهل دنیاست وروشنایی دنیا.

📚منابع:

۱-محمد رسول خدا (ص‌)، شیمل‌، ص۱۱.

۲- السیرة النبویه‌:۱. ۱۴۲.

۳- سبل الهدی‌:۲. ۲۲۶.

۴- اخبار مکه فاکهی‌:۳. ۲۶۹.

۵-اخبار مکه‌:۳. ۲۶۴.

۶- فاکهی‌:۳. ۲۶۵.

۷- همان

۸-شرف النبی، متن فارسی‌، ص ۲۸

 ┄┄┅┅┅❅❁ ❁❅┅┅┅┄┄

🍃

پندي گويا و جامع از امام حسن عسکری

❤️امام حسن عسکری:

«أُوصيكُمْ بِتَقْوَي اللّهِ وَ الْوَرَعِ في دينِكُمْ وَالاِْجْتَهادِ لِلّهِ وَ صِدْقِ الْحَديثِ وَ أَداءِ الأَمانَةِ إِلي مَنِ ائْتَمَنَكُمْ مِنْ بَرٍّ أَوْ فاجِر وَ طُولُ السُّجُودِ وَ حُسْنِ الْجَوارِ. فَبِهذا جاءَ مُحَمَّدٌ(صلي الله عليه وآله وسلم) صَلُّوا في عَشائِرِهِمْ وَ اشْهَدُوا جَنائِزَهُمْ وَ عُودُوا مَرْضاهُمْ وَ أَدُّوا حُقُوقَهُمْ، فَإِنَّ الرَّجُلَ مِنْكُمْ إِذا وَرَعَ في دينِهِ وَ صَدَقَ في حَديثِهِ وَ أَدَّي الاَْمانَةَ وَ حَسَّنَ خُلْقَهُ مَعَ النّاسِ قيلَ: هذا شيعِيٌ فَيَسُرُّني ذلِكَ. إِتَّقُوا اللّهَ وَ كُونُوا زَيْنًا وَ لا تَكُونُوا شَيْنًا، جُرُّوا إِلَيْنا كُلَّ مَوَدَّة وَ ادْفَعُوا عَنّا كُلَّ قَبيح، فَإِنَّهُ ما قيلَ فينا مِنْ حَسَن فَنَحْنُ أَهْلُهُ وَ ما قيلَ فينا مِنْ سُوء فَما نَحْنُ كَذلِكَ.»:لَناحَقٌّ في كِتابِ اللّهِ وَ قَرابَةٌ مِنْ رَسُولِ اللّهِ وَ تَطْهيرٌ مِنَ اللّهِ لا يَدَّعيهِ أَحَدٌ غَيْرُنا إِلاّ كَذّابٌ. أَكْثِرُوا ذِكْرَ اللّهِ وَ ذِكْرَ الْمَوْتِ وَ تِلاوَةَ الْقُرانِ وَ الصَّلاةَ عَلَي النَّبِيِّ(صلي الله عليه وآله وسلم)فَإِنَّ الصَّلاةَ عَلي رَسُولِ اللّهِ عَشْرُ حَسَنات، إِحْفَظُواما وَصَّيْتُكُمْ بِهِ وَ أَسْتَوْدِعُكُمُ اللّهَ وَ أَقْرَأُ عَلَيْكُمْ السَّلامَ.»

✨شما را به تقواي الهي و پارسايي در دينتان و تلاش براي خدا و راستگويي و امانتداري درباره كسي كه شما را امين دانسته ـ نيكوكار باشد يا بدكار ـ و طول سجود و حُسنِ همسايگي سفارش ميكنم. 

✨محمّد(صلي الله عليه وآله وسلم)براي همين آمده است. در ميان جماعت هاي آنان نماز بخوانيد و بر سر جنازه آنها حاضر شويد و مريضانشان را عيادت كنيد. و حقوقشان را ادا نماييد، زيرا هر يك از شما چون در دينش پارسا و در سخنش راستگو و امانتدار و خوش اخلاق با مردم باشد، گفته ميشود: اين يك شيعه است، و اين كارهاست كه مرا خوشحال ميسازد.

✨تقواي الهي داشته باشيد، مايه زينت باشيد نه زشتي، تمام دوستي خود را به سوي ما بكشانيد و همه زشتي را از ما بگردانيد، زيرا هر خوبي كه درباره ما گفته شود ما اهل آنيم و هر بدي درباره ما گفته شود ما از آن به دوريم.

✨ در كتاب خدا براي ما حقّي و قرابتي از پيامبر خداست و خداوند ما را پاك شمرده، احدي جز ما مدّعي اين مقام نيست، مگر آن كه دروغ ميگويد. 

✨زياد به ياد خدا باشيد و زياد ياد مرگ كنيد و زياد قرآن را تلاوت نماييد و زياد بر پيغمبر(صلي الله عليه وآله وسلم) سلام و تحيّت بفرستيد. زيرا صلوات بر پيامبر خدا(صلي الله عليه وآله وسلم) ده حسنه دارد. آنچه را به شما گفتم حفظ كنيد و شما را به خدا ميسپارم، و سلام بر شما. 

📚 بحارالانوار جلد۷۵ صفحه ۳۷۲ باب ۲۹

 ┄┄┅┅┅❅❁ ❁❅┅┅┅┄┄

🍃

چهار توصیه شیخ نخودکی…

📌توصیه من آن است که 

🔺در درجه اول به نماز اهمیت فراوان دهید و آن را در اول وقت به جای آورید ،

🔺دیگر آنکه کوشش در داشتن حضور قلب در حال نماز کنید که اگر مشکلی است با ممارست حاصل می‌شود. 

🔺سوم آن که بعد از هر یک از پنج نماز یومیه تسبیحات حضرت زهرا را فراموش نکنید و پس از آن سوره حمد و آیت الکرسی و آیه کریمه شهدالله و آیه قل اللهم مالک الملک… را تلاوت کنید.

آنگاه سوره توحید و صلوات را هر یک سه مرتبه به جای آورده ، پس از آن آیه « و من یتق الله …» که در سوره مبارکه طلاق است ، قرائت کرده ، به نیت فتح باب سماوی به طرف بالا بدمید .

🔺چهارم آن که پس از نماز صبح ۷۰ مرتبه ذکر مبارک »یا فتاح » بگویید

📚صاحب کرامت صفحه ۳۶

 ┄┄┅┅┅❅❁ ❁❅┅┅┅┄┄

🌟🌟🌟🌟🌟🌟🌟🌟🌟

مناجات 

الهــــے کشيديد آنچه کشيديم 

همه نوش گشت چون آواے قبول شنيديم

دانے که هرگز در مهر شکيبا نبوديم  

و بهر کــوے که رسيديم حلقهء در دوستے تــو گرفتيم 

و بهر راه که رفتيم بر بُـوے تــو آن راه بُـريديم ، 

دل رفت مبـــارڪ باد ، 

گـــر جـــان برود در راه پسنديديم .  

الهــــے آتش يافت با نور شــناخت آميختی

 و از باغ وصال نسيم قرب بر انگيختے با آتش دوستے آب گــل ســـوختے تا ديدهء عارف را ديدار خود آمــوختے .  

الهــــے عنايت تو کوه است و فضل تو دريا ، 

کوه کے فرسود و دريا کے کاست ،

 عنايت تو کے جست و فضل 

تو کے وا خواست ،

 پس شادے يکے است که دوست‌يکتاست .  

الهــــے از کـَرَم تو هميـــن چشـــم داريم

 و از لطف تو هميـــن گوش داريم

 بيامُـرز ما را که بس آلوده‌ايم 

به کردار خويــش بس درمانده ايم 

به وقت خويـش بس مغروريم 

به پندار خويــش بس محبوســيم 

در ســــرای‌خويــش باز خوان ما را بکَرم خويــش

 بازده ما را باحسان خويــش .  

دل کيست که گوهرے فشاند بے تو

 يا تن که بود که ملڪ راند بے تو  

والـــه که خـــود راه ندارد بے تو 

جان زهره ندارد که بماند بے تو  

  الهــــے تا آمــوختن را آمــوختم ، آمــوخته را جمله بسوختم ، 

اندوخته را بر انداختم و انداخته را بيندوختم  

نيست را بفروختم تا هست را بيفروختم .  

الهــــے تا يگانگے بشـــناختم ،

 در آرزوے بگــداختم ،

 کے باشد که گويم پيمانه بينداخــتم و از علايق وا پرداختم و بود خويش جمله در باختم .  

کـے باشد کين قفس بپروازم در باغ الهے آشــيان سازم  

الهــــے گاه ميگويے فرود آے ،

 گاه ميگويے بگُـريز ، 

گاه فرمايے بيا ، 

گاه گويے بپرهيز ،

 خداے اين نشان قربت است ، 

يا محض رستاخيز ؟ 

هرگز بشارت نديدم تهديد آميز ، 

اے مهربان بُردبار ، 

اے لطيف نيڪ بار،  

آمد بدرگاه ، 

خواهے به ناز دار و خواهے خوار دار.

📚مناجات نامه خواجه عبدالله‌انصاری

 ┄┄┅┅┅❅❁ ❁❅┅┅┅┄┄