عمومی
اولویتبندی در احسان وانفاق
قرآن کریم در چند جای مختلف، مسلمانها رو به
احسان و انفاق در راه خدا تشویق کرده.
وَ اعْبُدُوا اللهَ وَ لَا تُشْرِکُوا بِهِ شَیْئًا وَ بِالْوَالِدَیْنِ إِحْسَانًا وَ بِذِی الْقُرْبَی وَ الْیَتَامَی وَ الْمَسَاکِینِ وَ الْجَارِ ذِی الْقُرْبَی وَ الْجَارِ الْجُنُبِ وَ الصَّاحِبِ بِالْجَنبِ وَ ابْنِ السَّبِیلِ وَ مَا مَلَکَتْ أَیْمَانُکُمْ. (نساء/۳۶)
و خدا را بپرستید! و هیچ چیز را همتای او قرار ندهید! و به پدر و مادر خود، نیکی کنید؛
همچنین به خویشاوندان و یتیمان و مسکینان،
و همسایه نزدیک، و همسایه دور،
و دوست و همنشین،
و واماندگان در سفر،
و بردگانی که مالک آنها هستید.
ابتدای آیه صحبت از عبودیت و بندگی است.
وَ اعْبُدُوا الله…خدا را بپرستید.
بعد قرآن در ادامه میفرماید، این بندگی و عبودیتِ شما باید یک خیری هم داشته باشه.
یعنی بندگی فقط به نماز و روزه نیست
باید اهل احسان وانفاق باشید
بنده کسی است که اهل احسان و نیکوکاری باشد
بنده
کسی است که خیر و نفعش به دیگران برسد
در دنبالهی آیه، برای احسان کردن به دیگران، اولویتبندی هم مشخص میکنه. یعنی در احسان کردن هم اولویت داریم. بعضیها مقدّم هستند.
اولویت در احسان وانفاق کردن به دیگران،
بِالْوَالِدَیْنِ إِحْسَانًا
پدر و مادر، که در احسان از همه مقدّمترند.
وَ بِذِیالْقُرْبَی
خویشاوندان و فامیلها.
وَ الْیَتَامَی
ایتام و کودکان بی سرپرست.
وَ الْمَسَاکِینِ
فقرا و مساکین. «مسکین» از ریشه «سُکن»، به کسی گفته میشه که انقدر فقیر و تهی دسته که نمیتونه از مَسکن و خانه خود خارج بشه. یعنی فقر او رو از پا در آورده و خانه نشین کرده.
وَ الْجَارِ ذِی الْقُرْبَی
همسایه نزدیک
وَ الْجَارِ الْجُنُبِ
همسایه دور
وَ الصَّاحِبِ بِالْجَنبِ
یعنی كسى كه کنارِ آدم و هم صحبتِ آدم باشه.
حالا يا در سفر از ساير رفقا به آدم نزديكتر باشه،
و يا در غیرِ سفر، منزلش ديوار به ديوار آدم باشه،
و يا در محلّ کار رفیق آدم باشه.
خلاصه در یک جایی هم صحبت و همنشین آدم باشه.
وَ ابْنِ السَّبِیلِ یعنی در راه مانده. کسی که در سفر فقیر شده. ممکنه در شهر و وطن خودش وضع مالیاش خوب باشه. ولی الان توی مسافرت گیر کرده و پول ندارد
عمومی
?بچهام نماز نمیخواند؛ چهکار کنم؟
?ادب به او یاد دادهای؟!
? #گناه_و_توبه
?بعضیها میپرسند: «بچهام نماز نمیخواند، چهکار کنم که نماز بخواند؟» در پاسخ میگوییم: شما عنصر کلیدی و حیاتی زندگی بچهات را-که همان «ادب» است- به او یاد دادهای؟
?اگر بیادب(بدون رعایت آداب) غذا بخوریم، بیادب سلامعلیک کنیم، بیادب بخوابیم، بیادب بیدار شویم، بیادب راه برویم، بیادب لباس بپوشیم و… در این صورت نمیتوان انتظار داشت که بچۀ ما نمازخوان بشود!
?اگر توانستی بچهات را باادب بار بیاوری، برای آدم باادب، اضافهکردن یکی دوتا ادب در بین آداب دیگر، سخت نیست. آدمِ باادبی که نسبت به همسایه، آداب را رعایت میکند، در مورد خوابیدن و بیدارشدن و… هم یکسری آداب را رعایت میکند، حالا اگر یک ادبِ دیگر هم به آن اضافه کنید، اجرا میکند و برایش سخت نیست (نماز هم درواقع «ادب نسبت به خداوند» است)
?بچهای که نمازخواندن برایش سخت است، انگار در آن خانه، ادب نیست! مهربانی هست، خشم هست، اعتقاد به خدا هست، معنویت هست… اما ادب نیست!
?علیرضا پناهیان
عمومی
? رزق معنوی
زمانی که خواب هستی و ناگهان، به تنهایی و بدون زنگ زدن ساعت بیدار میشوی رزق است.چون بعضیها بیدار نمیشوند.
✨◁زمانی که با مشکلی رو به رو می شوی خداوند صبری به تو میدهد که چشمانت را از آن بپوشی، این صبر، رزق است.
✨◁زمانی که در خانه لیوانی آب به دست پدرت میدهی این فرصت نیکی کردن ، رزق است.
✨◁گاهی اتفاق می افتد که در نماز حواست نباشد (مقیم اتصال نباشی) ناگهان به خود می آیی و نمازت را با خشوع می خوانی (متصل میشوی) این تلنگر، رزق است.
✨◁یکباره یاد کسی میفتی که مدتهاست ازو بی خبری و دلتنگش میشوی و جویای حالش میشوی، این رزق است.
✨◁رزق واقعی این است.. رزق خوبی ها، نه ماشین نه درآمد،اینها رزق مال است که خداوند به همه ی بندگانش میدهد،اما رزق خوبیها را فقط به دوستدارانش میدهد.
❣✨خدایا ممنونم که دوستم داری و مرا از این ارزاق معنوی بهرمند می کنی.
?????????
عمومی
☀️ حضرت نبی اکرم (صلی الله علیه و آله) به حضرت به عزرائیل (ع) فرمودند :
☘ آیا امتم سختی مرگ را درک خواهد کرد. فرشته عرض کرد: بله .اشک از چهره مبارک خاتم الانبیا جاری شد.
? خداوند متعال فرمودند : ای محمد(ص) اگر امت تو بعد از هر نماز #آیت_الکرسی را بخواند، وقت مرگ یک پایش در دنیا و پای دیگرش در بهشت خواهد بود.
عمومی
? چرا در نماز به جای «الله اکبر»، «الله رحمان» نمیگوییم؟
? اگر میگفتیم «ای خدای مهربان»، دلها بیشتر به نماز جذب نمیشد؟
?چرا ما سر نماز به جای «الله اکبر»، «الله رحمان» یا «الله ارحم» نمیگوییم؟ مگر در دعاها نداریم: «يَا مَنْ سَبَقَتْ رَحْمَتُهُ غَضَبَه؛ ای کسی که رحمت او از غضب او پیشی گرفته است.» آیا بهتر نبود به جای «الله اکبر» و به جای «خدای بزرگ و باعظمت»، بگوییم: «ای خدای مهربان»؟ آیا اینطوری، دلها بیشتر به نماز جذب نمیشد؟ چرا تا میآییم سر نماز از کبریائی خدا حرف میزنیم؟
?در دعای کمیل وقتی ذاکرین اهلبیت(ع) مناجات میخوانند، مدام از مهربانی خدا برای ما سخن میگویند، ما هم گریه میکنیم. خُب، چرا ما در نماز هم چنین ترفندی به کار نبریم و به جای «الله اکبر» نگوییم «الله رحمان»، بعدش هم حسابی گریه کنیم؟! مثلاً به جای «الله اکبر»، بگوییم: «خدایا! عزیز دلم، تو چقدر مهربانی!» چه عیبی دارد اینطوری با خدا عشقبازی کنیم؟! آخر با کبریائی و عظمت خدا که نمیشود عشقبازی کرد، نمیشود با آن اشک ریخت!
?چرا اینقدر میگوییم الله اکبر؟ چرا نماز مملوّ از عظمت الهی است؟ چرا ما همیشه در مقابل کبریائی خدا سر به خاک میگذاریم؟ چرا در هر رکعتی از نماز، حتماً باید رکوع و سجده را بهجا آوریم؟
?برای اینکه نماز میخواهد مثل پادگان به ما یک چیزی را یاد بدهد و آن عظمت و ابهت خداوند است. وقتی فرماندهای نیاز دارد عظمتش در دل سرباز بنشیند، نمیگوید «آقای سرباز! من برایت یک ماشین میخرم، در عوض تو هم حرف مرا گوش خوب بده!» فرمانده نمیآید برای چند ماه دورۀ آموزشیای که سرباز به پادگان میرود، مدام نخود و کشمش در جیب سرباز بریزد و به او بگوید «عزیز دلم، امروز هم یک چیز خوشمزه دیگر برای تو خریدهام، عوضش تو هم دستور مرا گوش کن. اگر هم احیاناً جنگی پیش آمد، یکموقع فرار نکنیها! عزیزم قبول است؟! نمیخواهد موهایت را از ته بزنی، من خودم موهایت را به مُدل دلخواهت اصلاح میکنم، ژل هم به موهایت میزنم! اما در عوض اینکه من اینجا تو را تحویل میگیرم، تو هم در میدان جنگ مرا تحویل بگیر!»
? بعضیها میگویند: «خدایا، مشکل مرا حل کن، تا بنشینم برای تو نماز بخوانم!» کار اینها مثل کسی است که به سربازی برود و به فرمانده پادگان بگوید: «تو اول بیا حسابی مرا تحویل بگیر و کارهای مرا انجام بده، تا من پسفردا برای تو بجنگم!» اگر فرمانده بخواهد اینطوری با سرباز رفتار کند، ابهت و عظمت فرمانده در دل این سرباز نمینشیند. اثرش این خواهد بود که پس فردا در لحظات حساس و خطرناک جنگ، دستور فرمانده را اجرا نمیکند. فرمانده به او میگوید: «برو جلو»، میگوید: «صبر کن ببینم، چرا بروم جلو؟» امّا از قدیم معروف بوده که «ارتش چرا ندارد.»
?بحث ما این نیست که این کارها در ارتش، درست است یا نه، و اگر لازم است حد و مرز آن چقدر است، اما در نیروهای نظامی دستور فرمانده بسیار حساس و مهم است. در نیروهای نظامی، ساختار باید استحکام داشته باشد. لذا دیسیپلین نظامی و آداب ویژهای دارند که همه باید از این آداب تبعیت کنند. درِ خانۀ خدا هم باید شبیه همین اتفاق بیفتد تا عظمت و ابهت پروردگار عالم در دل ما جای بگیرد.
?و اما اینکه چرا باید عظمت خدا در دل ما جا بگیرد، زیرا ۱. قدرت اجرای دستورات خدا-که به نفع خودمان است- را پیدا کنیم ۲. بتوانیم عاشق خدا شویم. (توضیح بیشتر در قسمتهای بعد)
? بخشی از کتاب “چگونه یک #نماز خوب بخوانیم؟” اثر علیرضا پناهیان