صاحل الامر

​🔻امام سجاد علیه‌السلام:

🔸هرکس به خاطر خدا به زیارت امام حسین علیه‌السلام برود، خدا او را مثل یک نوزاد، از گناه خارج می‌کند. 

فرشته‌ها بدرقه‌اش می‌کنند و با چترى از بال‌‏هایشان، بر سرش سايه مى‌‏افكنند تا آنگاه كه به نزد خانواده‌اش بازگردد.

فرشتگان آمرزش او را از خدا می‌خواهند و رحمت آسمانی از هر سو او را می‌گیرد.

فرشته‌ها به او ندا می‌دهند:

درود و پاکیزگی بر تو باد و بر آنکه زیارتش کردی!

و خانواده‌اش (در غیاب او) حفظ می‌شوند.

🔹 مَنْ زَارَهُ يُرِيد بِهِ وَجهَ اللَّهِ أَخرَجَهُ اللَّهُ مِن ذُنُوبِهِ كَمَوْلُودٍ وَلَدَتهُ أُمُّه و شَيَّعَتهُ الْمَلَائِكَةُ في مَسِيرِهِ فَرَفرَفَت عَلَى رَأْسهِ قَد صَفُّوا بِأَجْنِحَتهِمْ عَلَيهِ حَتَّى يَرْجِعَ إِلى أَهْلِهِ و سَأَلَتِ الملائكةُ الْمَغفِرَةَ لَه مِن رَبِّهِ و غَشِيَتْه الرَّحمَةُ مِنْ أَعْنَانِ السَّمَاءِ و نَادَتهُ الْمَلَائِكَة طِبْتَ و طابَ مَن زُرتَ و حُفِظَ في أَهْلِهِ

📚کامل الزیارات، ص۱۴۵.

#غدیری_شویم

#استوری

#امام_علی(ع)

​همراه با قرآن 

آیه 249 سوره بقره

فَلَمَّا فَصَلَ طَالُوتُ بِالْجُنُودِ قَالَ إِنَّ اللَّهَ مُبْتَلِيكُمْ بِنَهَرٍ فَمَنْ شَرِبَ مِنْهُ فَلَيْسَ مِنِّي وَمَنْ لَمْ يَطْعَمْهُ فَإِنَّهُ مِنِّي إِلَّا مَنِ اغْتَرَفَ غُرْفَةً بِيَدِهِ ۚ فَشَرِبُوا مِنْهُ إِلَّا قَلِيلًا مِنْهُمْ ۚ فَلَمَّا جَاوَزَهُ هُوَ وَالَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ قَالُوا لَا طَاقَةَ لَنَا الْيَوْمَ بِجَالُوتَ وَجُنُودِهِ ۚ قَالَ الَّذِينَ يَظُنُّونَ أَنَّهُمْ مُلَاقُو اللَّهِ كَمْ مِنْ فِئَةٍ قَلِيلَةٍ غَلَبَتْ فِئَةً كَثِيرَةً بِإِذْنِ اللَّهِ ۗ وَاللَّهُ مَعَ الصَّابِرِينَ

پس زمانی که طالوت با سپاهیان [برای جنگ با دشمن از شهر] بیرون رفت، گفت: بی تردید خدا شما را به وسیله نهر آبی آزمایش می کند؛ پس هر که [به هنگام تشنگی] از آن [سیر] بنوشد، از من نیست و هر که از آن نخورد، از من است، مگر کسی که با دستش کفی آب برگیرد [که او نه از من است و نه مردود از سپاه]. پس جز اندکی از آنان همگی از آن نوشیدند. و زمانی که او و کسانی که با او ایمان آورده بودند از نهر گذشتند، [گروهی از آنان] گفتند: ما را امروز قدرت مقابله با جالوت و سپاهیانش نیست. ولی کسانی که یقین داشتند که دیدارکننده خدایند، گفتند: چه بسا گروه اندکی که به توفیق خدا بر گروه بسیاری پیروز شدند، و خدا باشکیبایان است.

ترجمه (مکارم شیرازی)

پس هنگامی که طالوت لشکر کشید، سپاه خود را گفت: خدا شما را به نهر آبی آزمایش کند، هر که از آن بیاشامد از من و هم آیین من نیست، و هر که هیچ نیاشامد یا کفی بیش برنگیرد از من و هم آیین من خواهد بود. پس همه سپاهش آشامیدند به جز عده قلیلی از آنها. و چون طالوت و سپاه مؤمنش از نهر گذشتند (و مواجه با دشمن شدند لشکر بیمناک گشته) گفتند: ما را تاب مقاومت جالوت و سپاه او نخواهد بود. آنان که به لقاء رحمت خدا و ثواب آخرت معتقد بودند (ثابت قدم مانده) گفتند: چه بسیار شده که گروهی اندک به یاری خدا بر سپاهی بسیار غالب آمده، و خدا با صابران است.

معانی کلمات آیه

جنود: لشكرها. مفرد آن جند است.

نهر: (بر وزن قمر و فقر) به معنى رودخانه يا آب جارى است (قاموس قرآن).

يطعمه: طعم به معنى خوردن، چشيدن و مزه آمده مراد از آن معناى دوم است.

اغترف: غرف و اغتراف به معنى برداشتن، غرفه به معنى برداشته شده است.

جالوت: نام فرمانده لشكريانى است كه با بنى اسرائيل مى جنگيدند.

فئه: گروه. دسته.[۱]

تفسیر نور (محسن قرائتی)

«249» فَلَمَّا فَصَلَ طالُوتُ بِالْجُنُودِ قالَ إِنَّ اللَّهَ مُبْتَلِيكُمْ بِنَهَرٍ فَمَنْ شَرِبَ مِنْهُ فَلَيْسَ مِنِّي وَ مَنْ لَمْ يَطْعَمْهُ فَإِنَّهُ مِنِّي إِلَّا مَنِ اغْتَرَفَ غُرْفَةً بِيَدِهِ فَشَرِبُوا مِنْهُ إِلَّا قَلِيلًا مِنْهُمْ فَلَمَّا جاوَزَهُ هُوَ وَ الَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ قالُوا لا طاقَةَ لَنَا الْيَوْمَ بِجالُوتَ وَ جُنُودِهِ قالَ الَّذِينَ يَظُنُّونَ أَنَّهُمْ مُلاقُوا اللَّهِ كَمْ مِنْ فِئَةٍ قَلِيلَةٍ غَلَبَتْ فِئَةً كَثِيرَةً بِإِذْنِ اللَّهِ وَ اللَّهُ مَعَ الصَّابِرِينَ‌

پس هنگامى كه طالوت، سپاهيان را با خود بيرون برد، به آنها گفت:

خداوند شمارا به يك نهر آب آزمايش مى‌كند، پس هر كه از آن بنوشد از من نيست و هركس از آن نخورد از من هست، مگر آنكه با دست، مشتى برگيرد (و بياشامد.) پس (همين كه به نهر آب رسيدند،) جز اندكى همه از آن نوشيدند، سپس هنگامى كه او و ياوران با ايمان او از آن نهر گذشتند، (و دشمن را ديدند) گفتند: امروز ما توانايى مقابله با جالوت و سپاهيان او را نداريم. امّا آنها كه اعتقاد داشتند خدا را ملاقات خواهند كرد (و به روز قيامت ايمان داشتند) گفتند: چه بسا گروهى اندك كه با اذن خدا بر گروهى بسيار پيروز شدند و خداوند با صابران (و استقامت كنندگان) است.

نکته ها

كلمه «جنود» جمع «جُند» به معناى لشكر است و حضور چندين لشكر بعد از اعراض گروه‌هايى از مردم، نشانه كثرت جمعيّت آنان است.

اين آيه خبر از مردودى گروه زيادى از بنى‌اسرائيل مى‌دهد كه از صحنه آزمايش نوشيدن آب و تحمل تشنگى، سربلند بيرون نيامدند. امّا اين گروه باقيمانده، آزمايش ديگرى داشتند

جلد 1 - صفحه 389

كه آزمايش روحى و معنوى بود. وقتى آنان با سپاه انبوه جالوت مواجه شدند، گفتند: ما توانايى مقابله با اين سپاه مسلح را نداريم. ولى آنهايى كه به روز قيامت ايمان داشتند، گفتند: پيروزى به دست خداست، اى بسا گروه‌هاى اندك كه به اذن خداوند بر سپاهيان بزرگ پيروز مى‌شوند.

پيروزى در يك مرحله از آزمايش، كافى نيست. افرادى در بعضى از مراحل موفق مى‌شوند، ولى در مرحله‌اى ديگر شكست مى‌خورند. در اين داستان گروهى رهبر را به خاطر فقر نپذيرفتند، گروهى در آزمايش شكم، شكست خوردند و گروهى در مواجهه و برخورد با دشمن خود را باختند.

طالوت در ابتدا جمعيّت را به خود نسبت نداد و نفرمود: «جنوده»، بلكه فرمود: «بالجنود» گرچه لشكريان انبوه بودند و فرماندهى او را پذيرفته‌اند، ولى هنوز ميزان فرمانبرى آنان را آزمايش نكرده است، ولى بعد از آزمايش، به خود نسبت مى‌دهد. «فَإِنَّهُ مِنِّي»

حساب دو گروه روشن است، هر كس ننوشد قطعاً خودى است و هر كس بنوشد قطعاً بيگانه است، ولى كسانى كه با مشت نوشيدند، نه خودى هستند و نه بيگانه. بايد آنان را نه مأيوس كرد ونه مشمول الطاف. لذا براى‌ «مَنِ اغْتَرَفَ غُرْفَةً بِيَدِهِ» نه كلمه «منّى» بكار رفته ونه «فَلَيْسَ مِنِّي‌».

امام باقر عليه السلام مى‌فرمايد: افرادى كه تا آخر كار به طالوت وفادار ماندند، سيصد و سيزده نفر بودند. «1»

كسانى كه دستشان به اموال مردم يا اموال دولتى رسيد، ولى با كرامت وزهد از كنارش گذشتند و حرص و طمع آنان را آلوده نكرد، حزب اللّهى هستند و كسانى كه دست درازى كرده و به اصطلاح پشت خود را با ذخيره آن اموال مى‌بندند، مؤمن واقعى نيستند. «فَمَنْ شَرِبَ مِنْهُ فَلَيْسَ مِنِّي وَ مَنْ لَمْ يَطْعَمْهُ فَإِنَّهُ مِنِّي»

«1». تفسير نورالثقلين، ج 1، ص 251.

جلد 1 - صفحه 390

پیام ها

1- يكى از وظايف فرمانده نظامى آن است كه نيروهاى رزمى را از تماشاچيان جدا سازد. «فَصَلَ طالُوتُ بِالْجُنُودِ»

2- يكى از راههاى آزمايش، ممنوعيّت‌هاى موسمى است. راحت طلبى و عدم تحمل فشارها و سختى‌هاى موسمى و موقّتى، با سلحشورى سازگارى ندارد.

«إِنَّ اللَّهَ مُبْتَلِيكُمْ بِنَهَرٍ»

3- قبل از برخورد و مقابله با دشمن، بايد تمرين مقاومت كرد. «مُبْتَلِيكُمْ بِنَهَرٍ»

4- مدير بايد نيروهاى غير مفيد را طرد كند. «فَمَنْ شَرِبَ مِنْهُ فَلَيْسَ مِنِّي»

5- تسليم فرمانده بودن، رمز موفقيّت است. «مَنْ لَمْ يَطْعَمْهُ فَإِنَّهُ مِنِّي»

6- حسابِ نيازِ ضرورى، از حسابِ رفاه كامل جداست. «إِلَّا مَنِ اغْتَرَفَ غُرْفَةً بِيَدِهِ»

7- كسانى كه از ميدان امتحان پيروز بيرون آيند، اندك هستند. «إِلَّا قَلِيلًا»

8- انقلابى بودن مهم نيست، انقلابى ماندن مهم است. در اين ماجرا شعار دهنده بسيار بود، ولى آنان كه در آزمايشات موفق شدند، اندك بودند. «إِلَّا قَلِيلًا مِنْهُمْ»

9- ايمان به معاد و وعده‌هاى الهى، توانايى ايستادگى در برابر سختى‌ها و مشكلات را ايجاد مى‌كند. «مُلاقُوا اللَّهِ»

10- ايمان، درجاتى دارد. با اينكه گروهى همراه با طالوت بودند و به او ايمان داشتند و از نوشيدن آب هم گذشتند؛ «آمَنُوا مَعَهُ» ولى هر مؤمنى رزمنده نيست، تنها مؤمنانى رزمنده هستند كه به لقاء اللّه ايمان داشته باشند. «يَظُنُّونَ أَنَّهُمْ مُلاقُوا اللَّهِ»

11- فراوانى عِدّه و عُدّه‌ى دشمن در برابر اراده‌ى خداوند چيزى نيست. «كَمْ مِنْ فِئَةٍ قَلِيلَةٍ غَلَبَتْ فِئَةً كَثِيرَةً بِإِذْنِ اللَّهِ»

12- نيروهاى كيفى هرچند اندك باشند، برنيروهاى كمّى برترى دارند. «كَمْ مِنْ فِئَةٍ قَلِيلَةٍ غَلَبَتْ فِئَةً كَثِيرَةً …»

13- مؤمن مخلص، پيروزى را از خدا مى‌داند. «بِإِذْنِ اللَّهِ»

جلد 1 - صفحه 391

14- مسلمانان اگر صبور و پايدار باشند، نبايد از زيادى دشمن هراس داشته باشند. زيرا خداوند با صابران است. «وَ اللَّهُ مَعَ الصَّابِرِينَ»

پانویس

 تفسیر احسن الحدیث، سید علی اکبر قرشی

منابع

تفسیر نور، محسن قرائتی، تهران:مركز فرهنگى درسهايى از قرآن، 1383 ش، چاپ يازدهم

اطیب البیان فی تفسیر القرآن‌، سید عبدالحسین طیب، تهران:انتشارات اسلام‌، 1378 ش‌، چاپ دوم‌

تفسیر اثنی عشری، حسین حسینی شاه عبدالعظیمی، تهران:انتشارات ميقات، 1363 ش، چاپ اول

تفسیر روان جاوید، محمد ثقفی تهرانی، تهران:انتشارات برهان، 1398 ق، چاپ سوم

برگزیده تفسیر نمونه، ناصر مکارم شیرازی و جمعي از فضلا، تنظیم احمد علی بابایی، تهران: دارالکتب اسلامیه، ۱۳۸۶ش

تفسیر راهنما، علی اکبر هاشمی رفسنجانی، قم:بوستان كتاب(انتشارات دفتر تبليغات اسلامي حوزه علميه قم)، 1386 ش‌، چاپ پنجم‌

موسسه اهل‌البیت (ع)

​🔰شبها را صرف ابدیت خود کنید

✍ مرحوم آیةاللّه بهاءالدینی فرمودند: ‌جوانى را در راه حق صرف کنید، اعضا و جوارح را در راه خدا صرف کنید، بیدارى شب ها را صرف حیات ابدى خود کنید، به اندازه ‌خودتان که مى‌توانید حرکت کنید، کسى نمى‌تواند بگوید: ما که پیغمبر و على علیه‌السلام نیستیم، نباشید؛ ولى یک موجودى هستى که تا اندازه‌اى مى‌توانى باید از حیوانات جدا شوى و تکانى بخورى…

📚 ‌نردبان آسمان، ص۱۵۶.

——✾•┈┈••✦❀✦••┈┈•✾—-

​🔴امام خامنه ای 

♦️همدیگر را حفظ کنید و نگه دارید؛ مثل کوه‌نوردها در جاهای خطرناک که با ریسمان یکدیگر را، کمرها را، به هم وصل میکنند؛ یکی اگر پایش بلغزد، پرت نمیشود تا آخر کوه؛ وقتی به همدیگر وصل شدند، ریسمان بستند، اگر یکی لغزید، دیگران که هنوز نلغزیده‌اند، او را نگه میدارند و بالا میکشند؛ ارتباط و اتّصال، این‌جوری است. 

♦️تَواصَوا بِالحَقِ‌ّ وَ تَواصَوا بِالصَّبر؛ هم به پیمودن راه حق یکدیگر را توصیه کنید، هم به صبر؛ صبر یعنی استقامت، ایستادگی، ثبات قدم، در مقابل حوادث تلخ نلغزیدن، نلرزیدن، مردّد نشدن؛ این عرض ما با شما است.

​✍️ شانه‌هایت امتداد کوه صبر مرتضی‌ست

📢 به مناسبت دهه سوم ماه صفر و ایام شهادت حضرت امام حسن علیه‌السلام

▪️بی‌تو می‌ماند فقط رنج عبادت‌هایشان

بی‌اطاعت از تو بیهوده‌ست طاعت‌هایشان

▪️حرف‌ها در سینه داری و دریغا محرمی…

مردها در سینه می‌ماند شکایت‌هایشان

▪️سکّه‌ها اهل طمع را چون غلامی می‌خرند

لشکری رفتند و پایین بود قیمت‌هایشان

▪️خون دل از سرزنش‌ها می‌خوری و می‌خورد

بر دل آیینه‌ات سنگ ملامت‌هایشان

▪️ای امیر صف‌شکن! صفّین به خود لرزیده است

پیش شمشیر تو پوشالی‌ست هیبت‌هایشان

▪️بر تن دشمن به جز پیراهن نیرنگ نیست

نیستی یک لحظه غافل از سیاست‌هایشان

▪️شانه‌هایت امتداد کوه صبر مرتضی‌ست

خم نخواهد کرد پشتت را خیانت‌هایشان

▪️انتظار تیز تیغ ما به پایان می‌رسد

تازه آن وقت است آغاز مصیبت‌هایشان

👈آقای جعفر عباسی؛

 ۱۴۰۳/۱۲/۲۵

✍️«امین»؛ شعر و ادب فارسی به روایت حضرت آیت‌‌الله خامنه‌