صاحل الامر

👈 دو قدم تا خدا

💬 «فاصله ما تا خدا، فقط یک قدم است…»

🔹️از ما پرسیدند: راه رسیدن به خدا چند قدم است؟ پاسخ

🔹️ آمد: دو قدم؛ یکی عبور از دنیا و محرمات، و دیگری عبور

 🔹️از نفس و خواسته‌های بی‌منطق. 

🔹️اما عارفی گفت: چرا طولانی‌اش می‌کنی؟ میان انسان و

 🔹️خدا تنها یک قدم فاصله است، و آن هم عبور از خود است…

🔹️این همان عالی‌ترین مرحله هجرت است؛ گذشتن از

 🔹️هوای نفس و رسیدن به حقیقت. 

◽رجب ۱۳۹۶

◽قم، حرم حضرت معصومه(س) 

​💠 #نماز_اول_وقت،سفارش #امام_زمان ارواحنا فداه 

🔸کلینی و شیخ طوسی و شیخ طبرسی از زهری نقل کردند که گفت: 

 مدت مدیدی در طلب دیدار امام زمان بودم و در این راه مال فراوانی خرج کردم تا اینکه به خدمت محمد بن عثمان (دومین نایب خاص امام زمان در زمان غیبت صغری) رسیدم و با التماس از او خواستم مرا به حضور امام ببرد پاسخ منفی داد اما در مقابل تضرع بسیار من سرانجام لطف نمود و فرمود:

 «فردا اول وقت نزد من بیا»

 🔸فردای آن روز به خدمت محمد بن عثمان رفتم دیدم جوانی خوش سیما همراه اوست محمد بن عثمان به من اشاره کرد و گفت :

ایشان همان کسی است که در طلبش هستی .

🔸به نزد امام رفتم و آنچه سوال داشتم پرسیدم ایشان نیز پاسخ فرمود تا به خانه ای رسیدیم حضرت داخل آن خانه شد و دیگر ایشان را ندیدم اما در این دیدار امام دو بار به من فرمود:

 «از رحمت خدا به دور است کسی که نماز صبح را به حدی به تاخیر اندازد تا ستاره ها دیده نشوند و نماز مغرب را به قدری به تاخیر اندازد تا ستاره ها نمایان شوند.»

📚زبور نور ص۲۱۱

 🍃📿

​#همراه_ با قرآن 

آیه 216 سوره بقره

كُتِبَ عَلَيْكُمُ الْقِتَالُ وَهُوَ كُرْهٌ لَكُمْ ۖ وَعَسَىٰ أَنْ تَكْرَهُوا شَيْئًا وَهُوَ خَيْرٌ لَكُمْ ۖ وَعَسَىٰ أَنْ تُحِبُّوا شَيْئًا وَهُوَ شَرٌّ لَكُمْ ۗ وَاللَّهُ يَعْلَمُ وَأَنْتُمْ لَا تَعْلَمُونَ

جنگ [با دشمن] بر شما مقرّر و لازم شده، و حال آنکه برایتان ناخوشایند است. و بسا چیزی را خوش ندارید و آن برای شما خیر است، وبسا چیزی را دوست دارید و آن برای شما بد است؛ وخدا [مصلحت شما را در همه امور] می داند و شما نمی دانید.

ترجمه (مکارم شیرازی)

حکم جهاد بر شما مقرّر گردید و حال آنکه بر شما ناگوار و مکروه است، لکن چه بسیار شود که چیزی را مکروه شمارید ولی به حقیقت خیر و صلاح شما در آن بوده، و چه بسیار شود چیزی را دوست دارید و در واقع شرّ و فساد شما در آن است، و خدا (به مصالح امور) داناست و شما نادانید.

معانی کلمات آیه

كره: بضم اول ناپسند و مشقتى كه انسان در درون خود احساس مى كند و به فتح اول مشقتى است كه از خارج تحميل شود، هر دو در قرآن بكار رفته است (قاموس قرآن).

عسى: فعل جامد است به معنى رجاء و اميدوارى، چون در كلام خدا بكار رود گاهى براى ايجاد اميد و گاهى براى حتم و جزم مى باشد (قاموس قرآن).[۱]

تفسیر نور (محسن قرائتی)

«216» كُتِبَ عَلَيْكُمُ الْقِتالُ وَ هُوَ كُرْهٌ لَكُمْ وَ عَسى‌ أَنْ تَكْرَهُوا شَيْئاً وَ هُوَ خَيْرٌ لَكُمْ وَ عَسى‌ أَنْ تُحِبُّوا شَيْئاً وَ هُوَ شَرٌّ لَكُمْ وَ اللَّهُ يَعْلَمُ وَ أَنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ‌

جهاد بر شما مقرّر شد، در حالى كه براى شما ناخوشايند است و چه بسا چيزى را ناخوش داريد، در حالى كه خير شما در آن است و چه بسا چيزى را دوست داريد، در حالى كه ضرر و شرّ شما در آن است. و خداوند (صلاح شما را) مى‌داند و شما نمى‌دانيد.

نکته ها

كلمه «كُره» به مشقّتى گفته مى‌شود كه انسان از درون خود احساس كند، مانند ترس از جنگ. و «كَره» به مشقتى گويند كه از خارج به انسان تحميل شود، مانند حكم اجبارى در آيه‌ى‌ «ائْتِيا طَوْعاً أَوْ كَرْهاً قالَتا أَتَيْنا طائِعِينَ» «1» به آسمان‌ها و زمين گفتيم: يا با رغبت بياييد يا با اكراه، گفتند: ما با رغبت مى‌آييم.

آيه قبل مربوط به مال دادن بود واين آيه مربوط به جان دادن است.

اكراه از جنگ، يا به خاطر روحيّه‌ى رفاه‌طلبى است ويا به جهت انسان دوستى و رحم به ديگران ويا بخاطر عدم توازن قوا و برترى دشمن است. قرآن مى‌فرمايد: شما آثار و نتايج جهاد را نمى‌دانيد و فقط به زيان‌هاى مادّى و ظاهرى آن توجّه مى‌كنيد، در حالى كه خداوند از اسرار و آثار امروز وفرداى كارها در ابعاد مختلفش آگاه است.

جنگ با همه‌ى سختى‌هايى كه دارد، آثار مثبت و فوايدى نيز دارد. از جمله:

الف: توان رزمى بالا مى‌رود.

ب: دشمن جسور نمى‌شود.

«1». فصّلت، 11.

جلد 1 - صفحه 335

ج: روح تعهّد و ايثار در افراد جامعه بوجود مى‌آيد.

د: قدرت و عزت اسلام و مسلمانان در دنيا مطرح مى‌شود.

ه: امدادهاى غيبى سرازير مى‌گردد.

و: روحيّه‌ى استمداد از خدا پيدا مى‌شود.

ز: اجر و پاداش الهى بدست مى‌آيد.

ح: روحيّه‌ى ابداع و اختراع و ابتكار بوجود مى‌آيد.

جهاد در اديان ديگر

برخلاف تبليغاتى كه دنيا براى صلح و عليه خشونت دارد، مسئله جهاد در راه دين، در تمام اديان آسمانى بوده و يك ضرورت حتمى است.

در تورات مى‌خوانيم:

ساكنان شهر را بدم شمشير بكش و اموالشان را جمع نماى. «1»

همگى ايشان را هلاك ساز و ترحّم منما. «2»

چون براى مقاتله بيرون روى و دشمن را زياد بينى، نترس. «3»

برادر و دوست و همسايه خود را بكشد تا كفّاره گوساله‌پرستى باشد. «4»

موسى جمعيّتى را به سوى جنگ حركت داد و مقاتله مهمّى صورت گرفت. «5»

در انجيل متى‌ آمده است:

گمان مبريد كه آمده‌ام تا سلامتى بر زمين بگذارم، نيامده‌ام تا سلامتى بگذارم، بلكه شمشير را. «6»

هركه جان خود را دريابد (و به جنگ نيايد) آنرا هلاك سازد و هركه جان خود را به خاطر من هلاك كرد آنرا خواهد يافت. «7»

«1». تورات، سِفر تثنيه، باب 13، جمله 15.

«2». تورات، سفر تثنيه، باب 7، جمله 3.

«3». تورات، سِفر تثنيه، باب 20، جمله 1.

«4». تورات، سِفر خروج، جمله 26.

«5». تورات، سِفر اعداد، باب 31، جمله 34.

«6». انجيل متى‌، باب 10، جمله 7.

«7». انجيل متى‌، باب 10، جمله 39.

جلد 1 - صفحه 336

در انجيل لوقا مى‌خوانيم:

دشمنان را كه نخواستند من بر ايشان حكمرانى كنم، در اينجا حاضر ساخته، پيش من به قتل رسانيد. «1»

هركس شمشير ندارد، جامه خود را فروخته آنرا بخرد. «2»

در قرآن نيز در سوره‌هاى آل عمران، «3» مائده‌ «4» و بقره‌ «5» از وجود جنگ و جهاد در اديان گذشته، سخن به ميان آمده است.

پیام ها

1- ملاك خير وشر، آسانى و سختى و يا تمايلات شخصى نيست، بلكه مصالح واقعى ملاك است ونبايد به پيشداورى خود تكيه كنيم. «عَسى‌ أَنْ تَكْرَهُوا شَيْئاً وَ هُوَ خَيْرٌ لَكُمْ»

2- كراهت و محبّت نفسانى، نشانه‌ى خير و شرّ واقعى نيست. «تَكْرَهُوا … وَ هُوَ خَيْرٌ لَكُمْ … تُحِبُّوا … وَ هُوَ شَرٌّ لَكُمْ»

3- جنگ و جهاد در راه دين، مايه‌ى خير است. «كُتِبَ عَلَيْكُمُ الْقِتالُ … وَ هُوَ خَيْرٌ لَكُمْ»

4- تسليم فرمان خدايى باشيم كه بر اساس علم بى‌نهايت به ما دستور مى‌دهد، گرچه ما دليل آنرا ندانيم. «وَ اللَّهُ يَعْلَمُ وَ أَنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ»

پانویس

 تفسیر احسن الحدیث، سید علی اکبر قرشی

منابع

تفسیر نور، محسن قرائتی، تهران:مركز فرهنگى درسهايى از قرآن، 1383 ش، چاپ يازدهم

اطیب البیان فی تفسیر القرآن‌، سید عبدالحسین طیب، تهران:انتشارات اسلام‌، 1378 ش‌، چاپ دوم‌

تفسیر اثنی عشری، حسین حسینی شاه عبدالعظیمی، تهران:انتشارات ميقات، 1363 ش، چاپ اول

تفسیر روان جاوید، محمد ثقفی تهرانی، تهران:انتشارات برهان، 1398 ق، چاپ سوم

برگزیده تفسیر نمونه، ناصر مکارم شیرازی و جمعي از فضلا، تنظیم احمد علی بابایی، تهران: دارالکتب اسلامیه، ۱۳۸۶ش

تفسیر راهنما، علی اکبر هاشمی رفسنجانی، قم:بوستان كتاب(انتشارات دفتر تبليغات اسلامي حوزه علميه قم)، 1386 ش‌، چاپ پنجم‌

​📢 رهبر انقلاب: نابینایان عزیز!

👈 راه ترقی به روی شما باز است و می‌توانید برای کشورتان و مردم مفید باشید

🔹️ حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در جریان یکی از دیدارها که جمعی از نابینایان و روشندلان نیز در آن حضور داشتند، خطاب به آن‌ها توصیه‌ای کردند این سخنان رهبر انقلاب به مناسبت روز جهانی نابینایان «#عصای_سفید» به شرح زیر منتشر میشود:

🔹️ یک جمله‌ی کوتاهى به نابینایان عزیزمان ‌-مخصوصاً جوانانشان- عرض میکنم و آن این است که قدر قواى جسمى خودشان را بدانند و با وجود اینکه از بینایى برخوردار نیستند، توجّه بکنند که راه ترقّى به روى آنها باز است.

🔹️ مبادا کسانى که یکى از حواس را یا یکى از اعضا را ‌-که به‌خاطر ضایعه‌اى یا به‌خاطر اینکه خلقتاً این‌جور بودند- در بدن خودشان کم دارند، خیال کنند که راه ترقّى علمى و عملى براى آنها بسته است.

🔹️ همه‌ی افرادى که از یکى از اعضاى بدن ‌-چه چشم، چه گوش، چه دیگر اعضا- محرومند، بقیّه‌ی نِعَم الهى را و بخصوص هوش و ذهن خودشان را به کار بیندازند و خودشان را به‌صورت انسانهاى مفید و بخصوص عالمى دربیاورند و براى کشورشان و مردمشان و خودشان مفید بشوند. 

۱۳۶۸/۰۸/۰۳

​✍️ به مناسبت سالگرد شهادت شهید یحیی سنوار

👈 د‌ل‌مردگان بدانند: “یحیی” همیشه زنده‌ست…

▪️ابر، انتها ندارد، دریا همیشه زنده‌ست

خورشیدِ این مدار مینا، همیشه زنده‌ست

▪️موجیم و رهسپاریم، سیلاب بی‌قراریم

دریا نهایت ماست، دریا همیشه زنده‌ست

▪️ما شعله‌نوش عشقیم، آتش ادامه‌ی ماست

ققنوسِ آتشین پر اینجا همیشه زنده‌ست

▪️بانگ ظفر بلند از فریاد خون “یحیی” ست

یعنی خروش سرخِ هیجا، همیشه زنده‌ست

▪️بالی اگر شکست و مرغی اگر به خون خفت

پرواز در نگاه “عنقا” همیشه زنده‌ست

▪️آتش، همیشه سوزان، طوفان همیشه پیچان

د‌ل‌مردگان بدانند: “یحیی” همیشه زنده‌ست

▪️حتّی اگر بمیریم، سازش نمی‌پذیریم

لفظی اگر بپوسد، معنا همیشه زنده‌ست

▪️این شعله‌های سرکش، آتش‌فشان خشم است

پنهان به سنگ و صخره، اما همیشه زنده‌ست

▪️گوشی به خاک درنه، بشنو صدای طوفان

فریاد شیر یعنی، صحرا همیشه زنده‌ست

👈 آقای حسین اسرافیلی

 ۱۴۰۳/۱۲/۲۵