صاحل الامر

​📚 #معرفی_کتاب | نگاهی به «الحیاة» میراث ماندگار مرحوم علامه محمدرضا حکیمی

👈 الحیاة؛ کتاب روزآمد، نوین و جامع

🖼 سی و یک مرداد، چهارمین سالروز درگذشت مرحوم علامه محمدرضا حکیمی است. شخصیتی که رهبر معظم انقلاب در پیام تسلیتی که برای آن مرحوم صادر کردند او را «دانشمندی جامع، و ادیبی چیره‌دست، و اندیشه‌ورزی نوآور، و اسلام‌شناسی عدالتخواه» توصیف کردند که «عمر را فارغ از آرایه‌ها و پیرایه‌های مادی، در خدمت معارف والای قرآن و سنّت گذرانده و آثاری ارزشمند از خود به جا» نهاد.

🔹 آثار علامه محمدرضا حکیمی بخش مهمی از هویت علمی و اجتماعی او را شکل می‌دهند و نشان می‌دهند که چرا از وی به‌عنوان «فیلسوف عدالت» یاد می‌شود. در میان همه نوشته‌های او، مجموعه سترگ «الحیاة» جایگاهی بی‌بدیل دارد.

🔹 این اثر که با همکاری برادرانش محمد و علی حکیمی تدوین شد، دایرةالمعارفی حدیثی-اجتماعی است که با نگاهی نو به قرآن و سنت، ابعاد مختلف زندگی فردی و جمعی مسلمانان را بررسی می‌کند. در واقع «الحیاة» تلاشی است برای بازگرداندن اسلام به عرصه عمل اجتماعی، سیاسی و اقتصادی، و پاسخ به پرسش‌های نوین بشر بر اساس منابع اصیل دینی.

🔹 «الحیاة» اثر شاخص علامه محمدرضا حکیمی، یکی از جامع‌ترین و منسجم‌ترین آثار معاصر در حوزه مطالعات دینی و تربیتی است که تلاش دارد زندگی فردی و اجتماعی انسان را از منظر اسلام بازنمایی کند.

🔹 این کتاب در ۱۲ جلد و ۴۰ باب تدوین شده و هر جلد آن به حوزه‌ای مشخص از زندگی دینی و اجتماعی می‌پردازد، به گونه‌ای که از مبانی معرفتی و اعتقادی آغاز شده، به رسالت پیامبران و فلسفه حکومت، سپس به اقتصاد عادلانه، اخلاق فردی و اجتماعی، تربیت، روابط خانوادگی و اجتماعی و در نهایت به سلوک و اخلاق حرفه‌ای و احکام شرعی می‌رسد.

🔹 کتاب «الحیاة» نه تنها یک اثر علمی و دینی است، بلکه برای طیف گسترده‌ای از مخاطبان کاربردی و راهگشا محسوب می‌شود. برای مخاطب عام، این کتاب یک نقشه جامع از زندگی دینی و اخلاقی ارائه می‌دهد که خواننده می‌تواند از آن به‌عنوان راهنمایی عملی در زندگی روزمره، تصمیم‌گیری‌های شخصی و تقویت باورهای اعتقادی بهره‌مند شود.

​🖥بال‌هایت را کجا گذاشته‌ای؟!

❤️روایت‌های زنانه از غزه

📝همین امروز که یک مهمان بدغذا داشتم، یاد تو افتادم، عبدالله. صدایت در گوشم پیچید. آمده بودی خانه‌‌ی ما و من از بودنت، از دیدن این که ما شبیه تو زندگی نمی‌کنیم، شرم کرده بودم. ته‌چین درست کرده بودم، چیزی شبیه مقلوبه‌ی خودتان. مهمان‌ها سر سفره نشسته بودند و تو زل زده بودی به من. تکه‌ای از ته‌دیگ را کشیدم و دست‌به‌دست کردم. پسربچه‌ی مهمان در گوش مادرش گفت: «من از اینا نمی‌خورم.» از مادرش پرسیدم: «ماکارونی درست کنم براش؟» اول با ناز گفت می‌خورد، اما یک دقیقه بعد گفت: «سیب‌زمینی تنوری با پنیرپیتزا می‌خوام.» برایش درست کردم، ولی همان را هم نخورد. تو داشتی نگاهم می‌کردی با همان چشم‌هایی که اشک در آن‌ها می‌چرخید، به سفره و غذاهای رنگارنگ اشاره کردی.

صدایت را شنیدم، عبدالله. در سکوت فریاد کشیدی: «والله جوعان!» اولین لقمه‌ای که گذاشتم توی دهانم، قلوه‌سنگی شد. با غذایم بازی‌بازی کردم. انگار تقصیر من بود تو گرسنه ماندی، حتماً هست، حتماً تقصیر همه‌ی ماست که برایت کاری نکردیم. تو خیلی دلت می‌خواست چیزی بخوری. همان موقع که رنگ به رو نداشتی، سلبریتی فضای مجازی شده بودی. صدایت در فیسبوک و رسانه‌ها ویو می‌خورد و لایک زیادی می‌گرفت و بین کاربرها دست‌به‌دست می‌شد. تو نمی‌گفتی چه چیزی هوس کرده‌ای. نمی‌گفتی دلت چه غذایی می‌خواهد. فقط می‌خواستی سیر بشوی، آن هم بدون قید و شرط، بدون لوس‌بازی یا بهانه‌جویی. 

وقتی از غذا بی‌نیاز شدی، باز هم سلبریتی رسانه‌ها مانده بودی. کاربری برایت نوشته بود: «تو دیگر هرگز گرسنگی را نخواهی چشید؛ به هزاران فرشته‌ی دیگر پیوستی.» می‌بینی عبدالله، ما با هم فرق داریم. تو حالا می‌توانی همه‌جا بیایی، سرزمین‌ها را دور بزنی و سر سفره‌ی خانه‌ی ما هم بنشینی. ما سیر و بهانه‌گیریم و تو تا دم آخر گرسنه بودی. تو حالا آرام شده‌ای، اما من با هر بار سفره پهن کردن، با هر بار نزدیک شدن قاشق غذا به دهان کودکی، صدایت را می‌شنوم که به خداوندیِ خدا قسم می‌خوردی گرسنه‌ای. وقتی باقی‌مانده‌ی ته‌چین را برگرداندم توی قابلمه، با خودم نجوا کردم: «بال‌هایت را کجا گذاشته‌ای فرشته کوچولو؟!»

📝فاطمه‌سادات موسوی

💬مجموعه روایت «می‌نویسم تا صدای غزه باشم» 

🖥 

​بسم الله الرحمن الرحیم

📋  موهبت های خداوند به سلیمان ؛ می دانیم که سلیمان علیه السلام از خداوند پادشاهی منحصر به فردی را در خواست کرد. خدا آن پادشاهی را به سلیمان داد. حکومت ویژه، امکانات ویژه می خواهد. خدا امکانات ویژه را به سلیمان موهبت کرد. از جمله باد را رام او ساخت. طوری که او را در نصف روز به اندازه مسافتی که باید در یک ماه می رفت، جابجا می کرد. موهبت دیگر در اختیار گذاشتن فلز مس بود. آن هم نه مسی که باید از معدن استخراج شود‌. بلکه مسی که به صورت مذاب از دل زمین بیرون می آمد و آماده مصرف بود. از همه مهمتر این بود که خدا جنیان را مسخر سلیمان کرده بود. مجبور بودند برای سلیمان کار کنند، چون اگر به فکر سرپیچی می افتادند، همانجا با آتش عذاب الهی مواجه می شدند!

🔷 آیه  (سبأ / آیه ۱۲ ) :

وَ لِسُلَيْمَانَ الرِّيحَ غُدُوُّهَا شَهْرٌ وَ رَوَاحُهَا شَهْرٌ وَ أَسَلْنَا لَهُ عَيْنَ الْقِطْرِ وَ مِنَ الْجِنِّ مَن يَعْمَلُ بَيْنَ يَدَيْهِ بِإِذْنِ رَبِّهِ وَ مَن يَزِغْ مِنْهُمْ عَنْ أَمْرِنَا نُذِقْهُ مِنْ عَذَابِ السَّعِيرِ 

🔶 ترجمه:

براى سليمان باد را مسخر ساختيم كه صبحگاهان مسير يك ماه را مي پيمود، و عصرگاهان مسير يك ماه را، و چشمه مس ‍ (مذاب ) را براى او روان ساختيم ، و گروهى از جن پيش روى او به اذن پروردگار كار ميكردند، و هر كدام از آنها از فرمان ما سرپيچى مي كرد او را از عذاب آتش سوزان مى چشانديم !

📅 شنبه ۱ شهریور ۱۴۰۴

#نبوت ، #سلیمان، #باد ، #جن  ، #حکومت

🌼

​وَأَعِدُّوا لَهُمْ مَا اسْتَطَعْتُمْ مِنْ قُوَّةٍ 

وَمِنْ رِبَاطِ الْخَيْلِ 

تُرْهِبُونَ بِهِ عَدُوَّ اللَّهِ 

وَعَدُوَّكُمْ 

وَآخَرِينَ مِنْ دُونِهِمْ لَا تَعْلَمُونَهُمُ اللَّهُ يَعْلَمُهُمْ ۚ 

وَمَا تُنْفِقُوا مِنْ شَيْءٍ فِي سَبِيلِ اللَّهِ 

يُوَفَّ إِلَيْكُمْ 

وَأَنْتُمْ لَا تُظْلَمُونَ

(۶۰ انفال)

برای مقابله با دشمن، 

هرچه می‌توانید نیرو و تجهیزات نظامی آماده کنید 

تا بدین‌وسیله، دشمنان خدا 

و دشمنان خودتان را به وحشت بیندازید 

و نیز دشمنان پشت‌صحنه‌ای را که آن‌ها را نمی‌شناسید، ولی خدا آن‌ها را می‌شناسد! 

هر چیزی را که در راه خدا خرج کنید،

به شما کامل پس می‌دهند 

و حقی از شما ضایع نمی‌شود.

…………

🇮🇷کاری ایران با مانور نظامی و تست موشک با اسرائیل کرد و اونا رو در موقعیت ترس و حمله احتمالی ایران قرار داد دقیقا کاری بود و هست که چند هفته تلاش دارن علیه ما انجام بدن و دادن

تهدید در برابر تهدید

اقدام در برابر اقدام

🚀سلام خدا بر نظامیان مقتدر و شجاع کشور که ذلت بیانیه تسلیم برخی غرب‌زده‌ها را زدودند.

❇پیامبر اکرم(ص):

🔹️چون فرزندم حسن را به زهر شهید کنند ملائکه‌ی آسمان‌های هفت گانه بر او گریه کنند و همه چیز بر او بگرید حتی مرغان هوا و ماهیان دریا. هرکه بر او بگرید دیده‌اش کور نشود روزی که دیده‌ها کور می‌شود و هرکه در مصیبت او اندوهناک شود اندوهناک نشود دل او در روزی که دل‌ها اندوهناک شود و هرکه در بقیع، او را زیارت کند قدمش بر صراط ثابت گردد روزی‌که قدم‌ها بر آن لرزان است.

📚 منتهی الامال ج۱ ص ۳۲۲🍃📿